Przepisy specjalne dotyczące jednostek dłuższych niż 110 m

Artykuł 22a.02

Zastosowanie części II

W dodatku do części II, dla statków dłuższych niż 110 m stosuje się art.22a.03-22a.05.

Artykuł 22a.03

Wytrzymałość

Odpowiednia wytrzymałość kadłuba zgodnie z art. 3.02 ust. 1 lit. a) (wytrzymałość wzdłużna, poprzeczna i miejscowa) powinna być zweryfikowana za pomocą zaświadczenia wystawionego przez uznaną instytucję klasyfikacyjną.

Artykuł 22a.04

Pływalność i stateczność

1. Dla statków dłuższych niż 110 m z wyłączeniem statków pasażerskich obowiązują ust. 2-9.
2. Odpowiednia stateczność, z uwzględnieniem stateczności po powstaniu uszkodzeń, powinna być zweryfikowana w sytuacji najmniej korzystnego rodzaju ładunku.
   Należy określić podstawowe wartości do obliczenia stateczności – ciężar statku bez załadunku i położenie środka ciężkości:
   1. za pomocą próby przechyłu, lub
   2. przez obliczenie dokładnego ciężaru.
      Należy zweryfikować ciężar statku bez załadunku poprzez sprawdzenie zanurzenia jednostki, z granicą tolerancji +/-5 % między wyliczoną masą a ciężarem statku bez ładunku określonym przez odczyt zanurzeń.
3. Pływalność statku po uszkodzeniu należy zweryfikować przy jego pełnym załadunku.
   W tym celu należy ustalić wyliczoną odpowiednią stateczność dla krytycznych etapów pośrednich dla końcowego etapu zalewania statku.
   Właściwy organ administracji może zaakceptować ujemne wartości stateczności dla któregoś z etapów fazy pośredniej, jeśli zostanie udowodnione uzyskanie odpowiedniej stateczności w późniejszych etapach fazy pośredniej.
4. W przypadku uszkodzeń należy uwzględnić następujące założenia:
   1. rozmiar uszkodzeń burty:
      wzdłużnych: co najmniej 0,10 L
      poprzecznych: 0,59 m,
      pionowych: od linii podstawy w górę;
   2. rozmiar uszkodzeń dna:
      wzdłużnych: co najmniej 0,10 L
      poprzecznych: 3,00 m,
      pionowych: od podstawy na wysokości 0,39 m w górę nie uwzględniając osadów;
   3. należy założyć, że grodzie w uszkodzonym obszarze są też uszkodzone, co znaczy, że powinno się przeprowadzić dalszy podział grodzi, aby jednostka utrzymała się na powierzchni po zalaniu dwóch lub więcej przylegających pomieszczeń w kierunku długości statku.
      Dla głównej maszynowni należy okreslać pływalność, uwzględniając tylko jedno pomieszczenie, tzn. należy uznać,
      że grodzie końcowe w maszynowni nie są uszkodzone.
      W przypadku uszkodzeń dna także należy założyć, że przylegające pomieszczenia usytuowane poprzecznie są zalane;
   4. przepuszczalność
      Należy przyjąć przepuszczalność na poziomie 95 %.
      Poprzez uchylenie powyższego założenia można przyjąć, że przepuszczalne będą:
      1. maszynownia i pomieszczenia sterownicze: 85 %,
      2. podwójne dna, zbiorniki paliwa, zbiorniki balastowe itp., w zależności czy na urządzeniu pływającym o maksymalnie dopuszczalnym zanurzeniu są one puste lub pełne na poziomie 0 lub 95 %.
         Jeśli według obliczeń średnia przepuszczalność któregokolwiek pomieszczenia jest mniejsza, można użyć wartości wyliczonej;
   5. niższa krawędź jakichkolwiek zamykanych otworów, które nie są wodoszczelne (np. drzwi, okien, wejść do luków), powinna znajdować się, w końcowym etapie zalewania, co najmniej 100 mm nad linią wodną.
5. Po uszkodzeniu stateczność powinna będzie odpowiednia, jeśli w oparciu o założenia w ust. 4:
   1. pozostały prześwit bezpieczny wynosi nie mniej niż 100 mm, a kąt przechylenia jednostki nie przekracza 5° w końcowej fazie zalewania; lub
   2. uzyskano pozytywny wynik obliczeń przeprowadzonych według procedury liczenia uszkodzonej stateczności określonej w części IX ADNR.
6. Kiedy otwory zalewane od dołu lub poprzecznie muszą zapewnić zmniejszenie zalewania niesymetrycznego, czas potrzebny do wyrównania nie powinien przekroczyć 15 min, jeśli w trakcie pośrednich faz zalewania nastąpi weryfikacja osiągnięcia odpowiedniej stateczności.
7. Jeśli otwory, przez które mogą zostać zalane nieuszkodzone pomieszczenia, można szczelnie zamknąć, należy oznakować urządzenia zamykające według instrukcji obsługi.
8. Należy uwzględnić wyliczenia zgodnie z ust. 2-5, jeśli wyniki obliczeń uszkodzenia stateczności, zgodnie z częścią IX ADNR, są pozytywne.
9. Aby spełnić, tam gdzie zaistnieje taka potrzeba, wymagania określone w ust. 2 oraz 3, należy ponownie ustalić wodnicę maksymalnego zanurzenia.

Artykuł 22a.05

Wymagania dodatkowe

1. Jednostki dłuższe niż 110 m muszą:
   1. posiadać napęd wielośrubowy z co najmniej dwoma niezależnymi silnikami o równej mocy i ster strumieniowy dziobowy, który można kontrolować ze sterówki i który jest skuteczny, nawet gdy jednostka jest niezaładowana;
      lub
      napęd jednośrubowy i ster strumieniowy dziobowy z własnym źródłem zasilania, który można kontrolować ze sterówki i który jest skuteczny nawet, gdy jednostka jest niezaładowana. Własne zasilanie umożliwia przemieszczanie się jednostki w przypadku awarii głównego układu napędowego;
   2. posiadać system nawigacji radarowej wraz ze wskaźnikiem obrotu zgodnie z art. 7.06 ust. 1;
   3. posiadać stałą instalację zęzową zgodnie z art. 8.08;
   4. spełniać wymagania art. 23.09 ust. 1.1.
2. Obok przepisów ust. 1, jednostki dłuższe niż 110 m, wyłączając statki pasażerskie:
   1. można, w razie wypadku, rozdzielić w połowie 1/3 części statku bez użycia ciężkiego sprzętu ratowniczego, a rozdzielone części statku muszą utrzymać się na powierzchni wody;
   2. posiadają świadectwo, które musi być dostępne na pokładzie i które jest wystawione przez uznaną instytucję klasyfikacyjną, i które odnosi się do pływalności, przegłębienia i stateczności rozdzielonych części statku z zaznaczeniem stopnia załadowania, powyżej którego nie jest zapewniona pływalność dwóch części statku;
   3. zbudowane jako statki dwukadłubowe zgodnie ADNR obowiązują ust. 9.1.0.91-9.1.0.95 dla statków motorowych i ust. 9.3.2.11.7 i 9.3.2.13-9.3.2.15 części IX ADNR;
   4. posiadają napęd wielośrubowy zgodnie z ust. 1, pierwsza połowa zdania;
      na świadectwie wspólnotowym pod nr. 52, należy umieścić zapis o zgodności z wymaganiami zawartymi w lit. a)-d).
3. W dodatku do treści ust. 1 statki pasażerskie dłuższe niż 110 m
   1. są zbudowane lub przekształcone w najwyższej klasie statki w swojej kategorii pod nadzorem uznanej instytucji klasyfikacyjnej, w tym przypadku ich zgodność musi być potwierdzona certyfikatem wydanym przez instytucję klasyfikacyjną bez konieczności umieszczania informacji o klasie obecnej;
   2. albo
      mają podwójne dno o wysokości co najmniej 600 mm z podziałem na grodzie, aby zapewnić, że w przypadku zalania dwóch przylegających wodoszczelnych pomieszczeń statek nie zanurzy się poniżej linii granicznej i utrzyma pozostały prześwit bezpieczny na 100 mm
      lub
      mają podwójne dno o wysokości co najmniej 600 mm i podwójny kadłub w odległości co najmniej 800 mm między ścianą burty statku a grodzią wzdłużną;
   3. posiadają wielośrubowy układ napędowy z co najmniej dwoma niezależnymi silnikami o równej mocy i ster strumieniowy dziobowy, który można kontrolować ze sterówki i który działa wzdłużnie i poprzecznie;
   4. umożliwiają bezpośrednią obsługę kotwicy rufowej ze sterówki;
      na świadectwie wspólnotowym pod nr. 52 należy umieścić zapis o zgodności z wymaganiami zawartymi w lit. a)-d).

Artykuł 22a.06

Zastosowanie części IV w przypadku przebudowy

Komisja inspekcyjna może stosować przepisy rozdziału 24 w stosunku do jednostek przedłużonych o więcej niż 110 m tylko w oparciu o określone zalecenia Komitetu.